Termin Cafe Racer powstał w latach 50 XX wieku w Anglii, kiedy to motocykliści często odwiedzali kawiarnie, wykorzystując je jako punkty rozpoczęcia i zakończenia wyścigów.
Cafe racer to motocykl, który został zmodyfikowany pod względem prędkości i sterowności, a nie dla wygody.
Charakteryzuje się pojedynczym wyścigowym siedzeniem, niską kierownicą {np. ACE bars (fot.1) lub jednostronnymi Clip – ons bars (fot.2) które były montowane bezpośrednio do widelców dla lepszej kontroli i polepszenia aerodynamiki}, wyścigowym dużym zbiornikiem na benzynę wykonanym często z polerowanego aluminium z delikatnym malowaniem , rozciągnięte tylne rury wydechowe, tylne podnóżki (aby mieć więcej miejsca podczas pokonywania zakrętów przy wysokich prędkościach), bez z pół lub pełnymi owiewkami.
Motocykle były odchudzone, lekkie i dobrze przygotowane do różnych nawierzchni drogowych.
Najbardziej definiowalną maszyną rozkwitu Cafe Racerów był Triton. Połączenie modyfikowanej ramy z motocykla Norton Featherbed i silnika z Triumph Bonnevilla. Kiedyś najbardziej powszechny i najmocniejszy silnik w połączeniu z najlepszą do obsługi ramą.Osoby mniej zasobniejsze mogły zdecydować się na „Tribsa„ – silnik Triumph w ramie z BSA lub inne kombinacje, takie jak „Norvin” (Vincent silnik V-Twin w ramie Featherbeda).
fot. 1
fot. 2
